Na czym polegają badania wysokościowe i kto musi je przejść? Odpowiadają eksperci ze Studia Badań Psychologicznych i Psychoterapii Auto-Sugestia

Choć wiele osób, myśląc o pracy na wysokości, ma przed oczyma osoby myjące okna w wieżowcach czy też elektryków naprawiających linie energetyczne na słupach wysokiego napięcia, w praktyce nie tylko przedstawiciele tych zawodów muszą przejść badania wysokościowe. Zgodnie z przepisami są one obowiązkowe dla osób, które muszą wykonywać pracę na wysokości co najmniej jednego metra nad poziomem podłogi lub ziemi. 

Jeśli dla przykładu, wykonujesz pracę na drabinie co najmniej metr nad podłogą lub ziemią, a powierzchnia nie jest osłonięta ze wszystkich stron do wysokości co najmniej 1,5 m pełnymi ścianami lub ścianami z oknami oszklonymi albo też wyposażona w inne stałe konstrukcje lub urządzenia chroniące pracownika przed upadkiem z wysokości, będziesz musiał zdobyć od lekarza medycyny pracy zaświadczenie o braku przeciwwskazań do wykonywania zawodu. Badania te są obowiązkowe dla osób, które będą pracować na wysokości lub będą miały dostęp do miejsca pracy na wysokości. Badanie obejmuje szereg testów fizycznych i psychologicznych, które mają na celu określenie, czy dana osoba jest odpowiednio przygotowana do bezpiecznego i skutecznego wykonywania swoich obowiązków.

Na czym polega badanie wysokościowe?

Badanie wysokościowe zwraca szczególną uwagę na działanie narządu równowagi, ocenę ostrości widzenia, zdolności rozpoznawania barw, widzenia przestrzennego, pola widzenia, a także działania narządu słuchu (badanie akumetryczne). Jednym z etapów jest badanie neurologiczne. Lekarz musi wykluczyć padaczkę oraz wady neurologiczne, które mogłyby w znaczący sposób wpływać na bezpieczeństwo pracy na wysokości.  Pracownik, który będzie realizować zadania na wysokości, przechodzi również badanie poziomu cukru we krwi.

Przeciwwskazania do pracy na wysokości 

Przeciwwskazaniem do wykonywania pracy na wysokości są wady wzroku wymagające stałego noszenia szkieł korekcyjnych/okularów (nie dotyczy soczewek kontaktowych), a także brak widzenia obuocznego, ruchomość gałek niemieszcząca się w normie, zez lub niedowidzenie, padaczka, częste zawroty głowy. Dyskusyjną sprawą jest cukrzyca.